Ito ang unang viernes de trece, bwisit na naman ang linggo. Sa dami ng drama, hindi ko na rin na alala masyado kung alin ang alin, basta biyernes na, nakaraos na naman ang isang linggo. Nuong miercoles, said na ako, wala na akong balak pumasok hindi na ako nagmadali at iyon nga, nabuo ang plano na kunin na naming mag in ang memory makers na scorer at cropping tool.
Bakit bwisit ang linggo - tumawag si Nelia, kesyo ano na daw status ng kanyang problema. Walang pagbabago, baliw pa ring makabalik sa Japan. Sinabayan pa siya ni Isabelita na nagtanon gkung may dumating na para sa kanya at makabalik na rin siya sa Japan! Utang na loob, baliw na makabalikd sa Japan. Salamat at ilan lang silang bilang na bilang na gustong makapag abroad muli.
SALAMAT !!! BWISIT !!!
Its a gratitude blog and yet I have to express my darker sentiments. They say I am snobbish ("suplado"), at times, I do not know why - but a good friend have observed me - as long as I have eaten and full - my mood is amiable ... then I realized its my blood sugar, and last December 2007, I was officially diagnosed as Diabetic.
Friday, January 13, 2012
Monday, January 31, 2011
31 January 2011 - Simula ng wala
Salamat at kahit papapano may napundar naman magulang ko. Umalis na si Tatay noon pang 23 Mayo 2011. Matagal ko ng plano magsulat dito pero hindi ko masimulan. Pagkatapos kasi ng isang araw, pakiramdam ko said na ako, pagod na ako, gusto ko nalang i blangko ang utak ko, ang damdamin ko.
Bwisit kasi eh - iyak si Misis Bulacan at pagkatapos ng 10 taon, wala na raw mister niya. Nadedo sa Japan.
Bwisit kasi eh - iyak si Misis Bulacan at pagkatapos ng 10 taon, wala na raw mister niya. Nadedo sa Japan.
Subscribe to:
Comments (Atom)